ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಾಭಿಮಾನ

ಎಂದಿನಂತೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಗಡಿಬಿಡಿಯಿಲ್ಲದೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಎದ್ದು ದೈನಂದಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬಂದು ಕುರ್ಚಿ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ. ದಿನವೂ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಮಯ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಪುರಸೊತ್ತು ಬೇಸರಕ್ಕೆ ತಿರುಗುವ ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೋರಿತು. ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಟಿವಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತೆ, ಅದೂ ಬೇಸರ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಮಲಗಿ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದು ಸಂಜೆ ಹಾಗೆ ತಿರುಗಾಡಲು ಒಂದು ಪಾರ್ಕ್ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೆ.

ಉದ್ಯಾನನಗರಿ ಎಂದೇ ಪ್ರಸಿದ್ದಿಪಡೆದಿರುವ ಈ ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಕ್ ಗೆ ಏನೂ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲ. ಬೀದಿಗೆ ಒಂದು ಪಾರ್ಕ್. ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮುದುಕರವರೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಜಮಾಯಿಸಿದ್ದರು,  ಸುತ್ತಲೂ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸುತ್ತ ಮುಂದೆ ನಡೆದು ಒಂದು ಬೆಂಚ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ. ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಬೆಂಚಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಕಾಲೇಜು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮಾತಿನ ನಡುವೆ ತಿಳಿದು ಬಂದ ಹಾಗೆ ಅವರ ಹೆಸರು ಪ್ರತಾಪ್ ಮತ್ತು ಮನೋಹರ್.
ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಹಾಗೆ ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಕೂತೆ.

ಪ್ರತಾಪ್: ನಮ್  ಕಾಲೇಜ್ನಗೆ ಮ್ಯಾಡಂ ಇಂಗ್ಲಿಷಗ್ ಮಾತಾಡು ಅಂತ ಗಂಟ್ಬಿದ್ದಿದ್ರು. ನಾನ್ ಮಾತಾಡೋನೆ, ಬಲ್ನನ್ಮಗ ,ನಾವು ಅಣ್ಣಾವ್ರ ಫ್ಯಾನು, ಅಂಗೆಲ್ಲ ಬ್ಯಾರೆ ಬಾಸೆನಾಗೆ ಮಾತಾಡಕಿಲ್ಲ ಅಂತ ಬಚಾಯ್ಸ್ಕೊಂಡ್ ಬಿಟ್ಟೆ.

ಮನೋಹರ್: ಯಾಕೆ? ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡೊಕೆ ಏನ್ ಕಷ್ಟ. ನೋಡು ಸುಮ್ನೆ ಮ್ಯಾಮ್ ಹತ್ರ ಕೆಟ್ಟವ್ನಾದೆ.

ಪ್ರತಾಪ್: ಕಷ್ಟನ, ಯಾಕ್ ಕೇಳ್ತಿಯ, ನಮ್ಮಂತ ಕನ್ನಡ ಮೀಡಿಯಂ ನವ್ರ್ಗೆ ಬಲೇ ಕಷ್ಟ. ಮಗಾ ಇಲ್ಲಿ ಕೇಳು, ಇಂಗ್ಲಿಷಗೆ ಒಸಿ ಬರಿ ಅಂದ್ರೇನೆ ತಡ್ಬಡಾಯ್ಸಿ ಹೋಯ್ತಿನಿ ಅಂತದ್ರಗೆ ಮಾತಾಡದೆ ನಮ್ಗೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲ ಕಣ್ ತೆಗಿಲ ಆ ಬಾಸೆ.

ಮನೋಹರ್: ಅಂದ್ರೆ, ನಿಂಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬರಲ್ಲ ಅಂತ ನೀನ್ ಕನ್ನಡದ ಕಂದ ಅಂತ ಹೇಳ್ಕೊಂಡ್ ತಿರುಗ್ತಿದಿಯಾ? ಅಥವಾ ನಿಜವಾಗ್ಲು ಕನ್ನಡ ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟನ? ನಾನ್ ಯಾಕೆ ಈ ಮಾತು ಕೇಳ್ತಿದೀನಿ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ಇದೇ ಊರಲ್ಲಿದಿನಿ. ಇಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಂದವ್ರು ಕನ್ನಡನ ಬಳಸಲ್ಲ, ಮಕ್ಳಿಗೆ ಕಲಿಸೋಲ್ಲ.  ಸಂಪೂರ್ಣ ಬರ್ದವ್ರು, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಬೇಕು ಅಂತ ಕನ್ನಡನ ಬಯ್ಕೊಂಡು ತಿರುಗ್ತಿರ್ತರೆ. ಇಂತವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಾದಂಬರಿ ಓದ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನುಸ್ದಾಗ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಯೋ ಮನಸ್ಸು ಬರತ್ತೆ, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡ್ಕೊಂಡಾಗ ಅದು ಓದಲು ಆಗದೆ ಕನ್ನಡ ಅಭಿಮಾನ ಉಕ್ಕತ್ತೆ. ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ಅದು ಇಲ್ದೆ ಇದು ಇಲ್ದೆ ಒದ್ದಾಡ್ತರೆ.

ಪ್ರತಾಪ್: ಏನೊ ಒಂತರ ನಾನು ಅದೇಯ. ಸರಿ ಬಾ ಹೋಗಣ ಓದ್ಕಬೇಕು, ಕರೆಂಟ್ ಬಂದ್ಮೇಲ್ ತಾನೇ ಬಲ್ಬ್ ನ ಯೋಚ್ನೆ.

ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹೋರಟಮೇಲೆ ಹಾಗೇ ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಆ ಮಾತುಗಳು.
ಪರಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲಾಗದೆ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆ ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿರುವ ಗುಂಪು ಒಂದುಕಡೆಯಾದರೆ  ಪರಭಾಷೆಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮದನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತಿರು ಗುಂಪು ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ. ಹೀಗಾದರೆ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆಗೆ ಉಳಿಗಾಲ?

ಪರಭಾಷೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ MA ಮಾಡಿದ ಎಷ್ಟು ಜನರು ವ್ಯಾಕರಣಬದ್ದ ಕಾವ್ಯ ರಚನೆ ಮಾಡಬಲ್ಲರು, ಅದೂ ಹೋಗಲಿ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಕಂದ ಪದ್ಯ ರಚಿಸಬಲ್ಲರು.
ಕನ್ನಡ ಕಾವ್ಯ ರಚನಾ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿದ್ದ ಕನ್ನಡದ ಕೂಸುಗಳು ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಪರಭಾಷೆಯ ಪಾಲಾದವೇ?
ಹಾಗಾದರೆ, ಪರಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲಾಗದೆ, ಬೇರೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಮಾತೃಭಾಷೆಗೆ ಕಟ್ಟುಬಿದ್ದ ಕನ್ನಡಾಂಬೆಯ ಕೃಷ ಕೂಸುಗಳೆ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿಯಲಿರುವುವು?

ಕನ್ನಡ ಹೋರಾಟದ ಗುರಿಯೇನು?ಯಾವುದು ಅದರ ಧ್ಯೇಯ?
ಸ್ವಲ್ಪ ಯೋಚಿಸಿ ಸ್ನೇಹಿತರೆ ಉತ್ತರ ಹೊಳೆದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪದೆ ತಿಳಿಸಿ.

-ಹರೀಶ್