ಚಲನೆಯೇ ಚೇತನದ ಚಿಹ್ನೆ-

ಇಂದು ಭಾನುವಾರ, ಬೆಂಗಳೂರಿಗರಿಗೆ ಮಳೆಯಿಂದ ಅಕ್ಷರಷಃ ಭಾನು ಇಲ್ಲದ ವಾರ. ಇಂತಹ ಸುಮದುರ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹಾಗೇ ಕುವೆಂಪು ಬರೆದ ಒಂದು ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡಿದಿದ್ದೆ. ಓದುತ್ತಾ ಓದುತ್ತಾ ಕೆಲವು ಸಾಲುಗಳು ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟವಾದವು.

"ಹೇಳಿದೊಡನೆ ನಂಬಬಹುದಾದದ್ದು ಶ್ರುತಿ, ಹೇಳಿದ್ದು ಸಕಾರಣವಾಗಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ ನಂಬುವುದು ಮತಿ, ಹೇಳಿದ್ದನ್ನು ಸ್ವಂತ ಅನುಭವಕ್ಕೆ ತಂದುಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ನಂಬುವುದು ಅನುಭೂತಿ."

ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಕುತೂಹಲ ಕೆರಳಿಸಿ ಓದಿಸಿದ ಸಾಲುಗಳು.

ಸಂಜೆತನಕ ಓದಿ, ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯ ಹೊರಗೆ ಹೋಗೋಣವೆಂದೆನಿಸಿ, ಪುಸ್ತಕ ಮುಚ್ಚಿಟ್ಟು, ಓದಿದ್ದನ್ನು ಮೆಲುಕು ಹಾಕುತ್ತಾ ಒಂದು ದೇವಸ್ಥಾನದೆಡೆಗೆ ನಡೆದೆ.
ಅದು ಗಿರಿನಗರದಲ್ಲಿರುವ ಆoಜನೇಯನ ಗುಡಿ. ದೇವಸ್ಥಾನದ ಒಳಗಡೆ ನಡೆದೆ. ಹಾಗೇ ಒಂದು ನಿಮಿಷ ನಿಂತಾಕ್ಷಣ ತಲೆ ತಿರುಗಿತು.
ಅಬ್ಬಾ! ಅದೆಷ್ಟು ಜನ, ಎಲ್ಲರೂ ಓಟಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟವರಂತೆ ತಮ್ಮ ಶಕ್ತಿಮೀರಿದಷ್ಟು ಜೋರಾಗಿ ಹನುಮಪ್ಪನನ್ನು ಸುತ್ತುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಒಬ್ಬರನ್ನು ಒಬ್ಬರು ತಳ್ಳುತ್ತಾ, ಮುಂದಿನವನು ಸ್ವಲ್ಪ ನಿಧಾನವಾದರೆ ಅವನನ್ನು ಹಿಂದಿಕ್ಕಲು ಮುಂದೆ ಸಾಗುತ್ತಾ ಗಿರ ಗಿರನೆ ತಿರುಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಕೆಲವರು ತಮ್ಮ ಅಭೀಷ್ಟ ಸಿದ್ಧಿಗಾಗಿ ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ ಕಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಕೈ ಮುಗಿದು ಭಗವಂತನನ್ನು ಕಾಯುತ್ತಿರುವರೇನೋ ಎನ್ನುವಂತೆ ಓಟಕ್ಕೆ ತಯಾರಾಗಿ ಅರ್ಚಕನ ಸಿಗ್ನಲ್ಗೆ ಕಾಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದಾರೆ.
ರೈಲ್ವೇ ನಿಲ್ದಾಣದಂತೆ ತೋರುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಓಡುತ್ತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಮಹಾಶಯನನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಯಾಕಪ್ಪಾ ರಾಜ ಈತರ ಓಡ್ತಾ ಇದ್ದೀಯ ಎಂದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಅವನು, ಅಯ್ನೋರು 41 ಸುತ್ತು ಹೊಡಿಯಾಕ್ ಹೇಳಿದರೆ ಅದೇನ್
ಬೇಗ ಮುಗಿಯುತ್ತಾ, ಮುಗೀದಲೆ ಹೋಗಂಗಿಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೇ ಅಂದ.

ಸರಿ ನೀನಿನ್ನು ಓಡಪ್ಪಾ ಅಂತ ಹೇಳಿ, signal light ಇಲ್ಲದ traffic ನಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆ ದಾಟುವ ಪರದಾಟದ ಪಾದಾಚಾರಿಯಂತೆ ನುಗ್ಗಿ, ಹನುಮಪ್ಪನ ಮುಂದೆ ನಿಂತೆ.
ನೋಡಿದಾಕ್ಷಣ ಕಣ್ಣು ತುಂಬುವಂತಹ ಕೈ ಮುಗಿದು ರಾಮನನ್ನು ನೆನೆಯುತ್ತಿರುವ ಪುಟ್ಟ ಮೂರ್ತಿಯನ್ನು
ಅರ್ಚಕರು ನಿಂಬೆಹಣ್ಣಿನ ಹಾರ ಹಾಕಿ, ತಿರುಗ್ಬೇಡ್ರೋ ತಲೆ ಸುತ್ತುತಾ ಇದೆ ಅಂತ ಕೈ ಮುಗಿದು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿರುವಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.

ಯಾಕೀಗತಿ ನಿನಗೆ ಎಂದು ಅನಿಸಿ ಒಂದು ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಹೊರಟೆ. ಬರುವಾಗ ಅನಿಸಿತು.

ಪೂಜಾರಿಯ 41 ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆಯನ್ನು ಶ್ರುತಿ ಎಂದು ನಂಬಿ, ತಮ್ಮ ಆಸೆಗೋಸ್ಕರ ಅದನ್ನು ಮತಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು. ಅನುಭೂತಿಯಾಗಲಿ ಎಂದು ಬಯಸುತ್ತಾರಾ ಜನ?

-ಹರೀಶ್

ಸoಭಾಷಣೆ

ತಂದೆ ಮಗಳ ಸಂಭಾಷಣೆಯ ಒಂದು ತುಣಕು.

ತಂದೆ    : ಮಗು, ನಿನಗೆ ಎಂತಹ ಗಂಡನ್ನು ಹುಡುಕಲಿ.

ಜಾಹ್ನವಿ : ಯಾಕಪ್ಪ? ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಹಾಗೆ ಈ ಮಾತು.

ತಂದೆ    : ಹಾಗೆ ಒಂದು ತೀಕ್ಷ್ಣ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡೋಣ ಅಂತ ಮನಸ್ಸಾಗಿದೆ. ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಾರಿಕೆಯ ಮಜಲನ್ನು ನೋಡೂ ಆಸೆ.

ಜಾಹ್ನವಿ : ಹಾಗೋ! ಸರಿ ಅಣ್ಣ, ಹಾಗೆ ಆಗಲಿ, ನಾನು ವಿಷಯೋಚಿತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿ ಬಹಳ ದಿನವಾಗಿದೆ.

ತಂದೆ    : ಮಗು ಒಂದು ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ತನ್ನ ಗಂಡ ಸೂರ್ಯನಂತಿರಬೇಕೆoದು ಆಸೆ ಇರುತ್ತೋ ಅಥವಾ ಚಂದ್ರನಂತಿರಬೇಕೆoದೊ?

ಜಾಹ್ನವಿ : ಮೇಲ್ನೋಟಕ್ಕೆ ಸುಲಬದ ಪ್ರಶ್ನೆಯಾದರೂ ಅರ್ಥಗರ್ಭಿತವಾಗಿದೆ. ತಟ್ಟನೆ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕೆಂದರೆ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಒಂದು               ಹೆಣ್ಣು, ನನ್ನ ಗಂಡ  ತoಪಾದ ಮನಸ್ಸುಳ್ಳವನು, ಶಾoತ ಮೂರ್ತಿಯಾದ ಚಂದ್ರನಂತವನಾಗಿರಬೇಕು ಎಂದೇ         ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಆದರೆ ಚಂದ್ರ ಪರಾವಲಂಬಿ, ಬೇರೆಯರನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ಗಂಡನ್ನು ಯಾವ ಧೈರ್ಯದ ಮೇಲೆ   ಹೆಣ್ಣು ಮದುವೆಯಾದಾಳು? ಅದರ ಮೇಲೆ ಅವನು ಕಲೆಯುಳ್ಳ ಕುರೂಪಿ. ದಿನದಿನಕ್ಕೂ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಕಂಡು ಶುಕ್ಲಪಕ್ಷದ ತುದಿಯನ್ನು ಮುಟ್ಟಿರುವ ಗಂಡನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಆಮೇಲೆ ಕೃಷ್ಣ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸೋ ಕರ್ಮ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಬಂದರೆ? ಅದರಲ್ಲೂ ರಾತ್ರಿಪಾಳೆ ಮಾಡೋ ಗಂಡು ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಸಮಂಜಸ...

   

ತಂದೆ  : ಹಾಗಾದರೆ ಚಂದ್ರನನ್ನು ಇಷ್ಟು ಜರೆಯುವ ಹೆಣ್ಣು ಜಗತ್ಪ್ರಸಿಧ್ಧನಾದ, ಸ್ವಾವಲಂಭಿಯಾದ, ಸದಾ ಜಗಕ್ಕೋಸ್ಕರ ಸವೆಯುತ್ತಿರುವ ಸೂರ್ಯನಂತವನು ಇಷ್ಟವಾದಾನೆ?

ಜಾಹ್ನವಿ : ಖಂಡಿತಾ ಇಲ್ಲ. ಸದಾ ಜನರ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿರುವ ಗಂಡು ಹೆಂಡತಿಗೆಲ್ಲಿ ಸಮಯ ಕೊಟ್ಟಾನು? ಸದಾ ಬೇರೆಯಾವರಿಗೋಸ್ಕರ ತನ್ನ ಒಡಲನ್ನು  ಬೆಂಕಿಯ ಉಂಡೆಯನ್ನಾಗಿಸಿಕೊoಡು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿ ಧಗ ಧಗನೆ ಉರಿಯುತ್ತಿರುವವನ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಹೆಣ್ಣಿನ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬೆಲೆ ಎಲ್ಲಿ.

ತಂದೆ    : ಸದಾ ಹೆಣ್ಣಿನ ಸುತ್ತಲೇ ಸುತ್ತರಿಯುವ ಚಂದ್ರನoತವನೂ ಬೇಡ, ಹೆಣ್ಣನ್ನೇ ತನ್ನ ಸುತ್ತ ಸುತ್ತುವoತೆ  ಆಕರ್ಷಿತನಾದ ಭಾಸ್ಕರನಂತವನೂ ಬೇಡ ಅಂದರೆ, ಚಕ್ರವರ್ಥಿಯಾದ ಗಂಡ ಬೇಕು ಆದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಬೇಕು ಅನ್ನೋ ಆಗದ ವಾದವೇ ನಿನ್ನದು?

ಜಾಹ್ನವಿ : ಹೆಣ್ಣು ಯಾವಾಗಲೂ ಸೂರ್ಯನಂತಹ...

ಅಮ್ಮ : ಎoತದು ಕಾಡು ಹರಟೆ ಅಪ್ಪ ಮಗಳದು, ಊಟಕ್ಕೆ ಬನ್ನಿ ಹೊತ್ತಾಯ್ತು.

ತಂದೆ : ಸರಿ ನಡಿ ಊಟ ಮಾಡೋಣ, ನಿನ್ನ ಮಾದುವೆಗೆ ಇನ್ನೂ ಸಮಯ ಇದೆ, ಆಗ ಯಾವ್ದಾದ್ರು ಗುರು ಗ್ರಹದ ಗಂಡು ಹುಡ್ಕೋಣ.

-ಹರೀಶ್

ದೈವಭಕ್ತಿಗೊoದು ಪ್ರವಾಸ

ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಧರ್ಮಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಸಿದ್ದತೆ ನಡೆಸಿದ್ದರು. ಶನಿವಾರ ಹೊರಟದ್ದರಿಂದ ನಾನೂ ಜೊತೆಗೆ ಹೊರಡಲು ಒಪ್ಪಿ ಹೊರಟೆ.ಮೊದಲು ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಮಗನನ್ನು ನೋಡಿ ಆಮೇಲೆ ಅಪ್ಪನನ್ನು ನೋಡೂದು ಅಂತ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದು ಬೆಂಗಳೂರಿನಿಂದ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟೆವು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ೫ ಗಂಟೆಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದಕ್ಕೆ ಹಾಸನ,ಸಕಲೇಶಪುರ ಮಾರ್ಗವಾಗಿ ಶಿರಾಡಿ ಘಾಟಿ ಇಳಿದು ೯:೩೦ ಕ್ಕೆ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ ತಲುಪಿದೆವು. 

ದರ್ಶನದ ಎಲ್ಲರೀತಿಯ ತಯಾರಿಯನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಹೋದೆವು. ಅಬ್ಬಾಎಂತಹ ಜನ ಜಂಗುಳಿ!, ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಬೆವರಿದೆ. ಹಾಗೆ ಸರದಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಬೆವೆತು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಭಗವಂತನ ಮೂರ್ತಿಯ ಮುಂದೆ ನಿಂತೆ. ಕೈ ಮುಗಿದು ಹೊರ ಬಂದೆ ಅಷ್ಟೆ. ಇಷ್ಟಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ದೂರದ ಊರಿನಿಂದ ಬರುತ್ತಾರೆ ಜನ? ಭಗವಂತನ ಮಹಿಮೆ ಅಪಾರ ಅಂತ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಧರ್ಮಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೊರಟೆವು. 

ಆ ಹೋಗುವ ದಾರಿಯೇ ದಕ್ಷಿಣ ಕನ್ನಡದ ಸೆಕೆಯನ್ನು ಸಾರುತ್ತಿತ್ತು. ಸಮುದ್ರರಾಜ ತನ್ನ ಬೃಹತ್ ಬಾಹುಗಳಿಂದ ಭಾಸ್ಕರನನ್ನು ಬೆಸೆಯುವೆ ಎಂಬ ಬಾಲಿಶವಾದ ಭ್ರಮೆಯಿಂದ ಬೆವೆತು ಉಪ್ಪಾಗಿ ನಮ್ಮನ್ನೂ ಬೆವರಿನ ಮಡುವಿಗೆ ನೂಕಿದ್ದಾನೇನೋ ಎಂದು ಶಪಿಸುತ್ತಾ ಕಾರಿನ ಎಸಿ ಹಾಕಿ ಧರ್ಮಸ್ಥಳ ತಲುಪಿದೆವು.

ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ದೈವಭಕ್ತರು, ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಭಗವಂತನ ನಾಮಸ್ಮರಣೆಯ ಹಾಡುಗಳು, ಪ್ರತಿ ಅಂಗಡಿಯಲ್ಲೂ ತೀರ್ಥ,ಪ್ರಸಾದ ಹಾಗೂ ಮಂಜುನಾಥನ ಚಿತ್ರಪಟ. ಆಸ್ತಿಕನಿಗೆ ಅಕ್ಷರಶಹ ಕೈಲಾಸಕ್ಕೆ ಬಂದ ಅನುಭವ. 

ಅದೇ ನಾಸ್ತಿಕನಿಗೆ,ಬರೀ ಜನ ಜಂಗುಳಿ, ಭಗವಂತನ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಮಳಿಗೆಗಳು, ಇನ್ನು ಅಲ್ಲಿನ ಹಾಡುಗಳು ಧ್ವನಿ ಮುದ್ರಣ ಮಾರಲು ಹಾಕಿರುವ ಜಾಹಿರಾತಿನಂತೆ.ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಮಂಜಿನಲ್ಲಿರಬೇಕಾದ ಮಂಜುನಾಥ ಬೆವರಿನ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಬಿದ್ದoತೆ ತೋರುತ್ತಿತ್ತು.

ದರ್ಶನಕ್ಕೆಂದು ಸರದಿ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತೆವು. ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಉದ್ದದ ಸಾಲು. ಬೆವೆತೂ ಬೆವೆತೂ ಸಾಕಾಗಿ ಈ ಮಂಜುನಾಥನಿಗೆ ಏನಾಯ್ತು ಇಂತಹ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಬರಲು, ಅವನ ಹೆಸರಿಗೆ ತದ್ವಿರುದ್ದವಾದ ಜಾಗ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಆವರಣ ತಲುಪಿ ದರ್ಶನ ಪಡೆಯುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಸ್ನಾನವಾದಂತಾಗಿತ್ತು. ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಮಲಗಿ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬೇಲೂರು ಹಳೇಬೀಡು ನೋಡಲು ಹೊರಟೆವು.

ಬೇಲೂರಿನ ಕೇಶವ ಹಾಗೂ ಹಳೇಬೀಡಿನ ಶಾoತಳೇಶ್ವರ ಎರಡೂ ಸುಂದರ ಮೂರ್ತಿಗಳು. ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಒಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯ ಕಾದಿತ್ತು. ಖಾಲಿ ಖಾಲಿಯಾದ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಆವರಣಗಳು. ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಬೇಕಾದರೂ ಭಗವಂತನ ಮುಂದೆ ನಿಂತು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಲು ಅವಕಾಶವಿರುವ ಪ್ರಶಾoತ ಸ್ಥಳ. ಅರೆ ಎರಡೂ ಭಗವಂತನಿರುವ ಜಾಗಗಳೆ, ಅಲ್ಲಿಗೂ ಇಲ್ಲಿಗೂ ಇಷ್ಟೋoದು ಬೇಧವೇಕೆ? ಹಾಗಾದರೆ ಭಕ್ತನ ಪ್ರಕಾರ ದೈವದ ಶಕ್ತಿ ಯಾವುದರ ಮೇಲೆ ಅವಲಂಬಿತ?. ಜನಜಂಗುಳಿಯ ಮೇಲೊ?  ಸ್ಥಳಪ್ರಭಾವದ ಮೇಲೊ? ಅಥವಾ ಸ್ಥಳದ ಬಲವಾದ ಕಥೆಯ ಮೇಲೊ?

  ಭಕ್ತರ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಈಡೇರಿಸುವವನು ಈಶ್ವರನಾದಮೇಲೆ ಅವನ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಒಂದೊಂದು ಮೂರ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದುತರಹ ಊಹೆ ಮಾಡಿದ್ದೇಕೆ? ಅರ್ಥವಾಗದ ಎಷ್ಟೋ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ವ್ಯರ್ಥವಾದಂತೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ, ಹುಲು ಮಾನವರು ನಾವು ಎಂದೆನಣಿಸಿ ಕೈ ಮುಗಿದು ಹೊರಟೆ.

-ಹರೀಶ್

ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಾಭಿಮಾನ

ಎಂದಿನಂತೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ಗಡಿಬಿಡಿಯಿಲ್ಲದೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಎದ್ದು ದೈನಂದಿನ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಮುಗಿಸಿ ಹೊರಬಂದು ಕುರ್ಚಿ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ. ದಿನವೂ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಮಯ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಪುರಸೊತ್ತು ಬೇಸರಕ್ಕೆ ತಿರುಗುವ ಮುನ್ಸೂಚನೆ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ತೋರಿತು. ಅದರಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಟಿವಿ ನೋಡುತ್ತ ಕುಳಿತೆ, ಅದೂ ಬೇಸರ ಬಂದು ಮತ್ತೆ ಮಲಗಿ ಮತ್ತೆ ಎದ್ದು ಸಂಜೆ ಹಾಗೆ ತಿರುಗಾಡಲು ಒಂದು ಪಾರ್ಕ್ ಕಡೆಗೆ ನಡೆದೆ.

ಉದ್ಯಾನನಗರಿ ಎಂದೇ ಪ್ರಸಿದ್ದಿಪಡೆದಿರುವ ಈ ನಮ್ಮ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಕ್ ಗೆ ಏನೂ ಕೊರತೆ ಇಲ್ಲ. ಬೀದಿಗೆ ಒಂದು ಪಾರ್ಕ್. ಮಕ್ಕಳಿಂದ ಹಿಡಿದು ಮುದುಕರವರೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಜಮಾಯಿಸಿದ್ದರು,  ಸುತ್ತಲೂ ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸುತ್ತ ಮುಂದೆ ನಡೆದು ಒಂದು ಬೆಂಚ್ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತೆ. ಹಾಗೆ ನನ್ನ ಪಕ್ಕದ ಬೆಂಚಿನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಕಾಲೇಜು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಕುಳಿತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮಾತಿನ ನಡುವೆ ತಿಳಿದು ಬಂದ ಹಾಗೆ ಅವರ ಹೆಸರು ಪ್ರತಾಪ್ ಮತ್ತು ಮನೋಹರ್.
ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಹಾಗೆ ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಕೂತೆ.

ಪ್ರತಾಪ್: ನಮ್  ಕಾಲೇಜ್ನಗೆ ಮ್ಯಾಡಂ ಇಂಗ್ಲಿಷಗ್ ಮಾತಾಡು ಅಂತ ಗಂಟ್ಬಿದ್ದಿದ್ರು. ನಾನ್ ಮಾತಾಡೋನೆ, ಬಲ್ನನ್ಮಗ ,ನಾವು ಅಣ್ಣಾವ್ರ ಫ್ಯಾನು, ಅಂಗೆಲ್ಲ ಬ್ಯಾರೆ ಬಾಸೆನಾಗೆ ಮಾತಾಡಕಿಲ್ಲ ಅಂತ ಬಚಾಯ್ಸ್ಕೊಂಡ್ ಬಿಟ್ಟೆ.

ಮನೋಹರ್: ಯಾಕೆ? ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡೊಕೆ ಏನ್ ಕಷ್ಟ. ನೋಡು ಸುಮ್ನೆ ಮ್ಯಾಮ್ ಹತ್ರ ಕೆಟ್ಟವ್ನಾದೆ.

ಪ್ರತಾಪ್: ಕಷ್ಟನ, ಯಾಕ್ ಕೇಳ್ತಿಯ, ನಮ್ಮಂತ ಕನ್ನಡ ಮೀಡಿಯಂ ನವ್ರ್ಗೆ ಬಲೇ ಕಷ್ಟ. ಮಗಾ ಇಲ್ಲಿ ಕೇಳು, ಇಂಗ್ಲಿಷಗೆ ಒಸಿ ಬರಿ ಅಂದ್ರೇನೆ ತಡ್ಬಡಾಯ್ಸಿ ಹೋಯ್ತಿನಿ ಅಂತದ್ರಗೆ ಮಾತಾಡದೆ ನಮ್ಗೆಲ್ಲ ಅಲ್ಲ ಕಣ್ ತೆಗಿಲ ಆ ಬಾಸೆ.

ಮನೋಹರ್: ಅಂದ್ರೆ, ನಿಂಗೆ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬರಲ್ಲ ಅಂತ ನೀನ್ ಕನ್ನಡದ ಕಂದ ಅಂತ ಹೇಳ್ಕೊಂಡ್ ತಿರುಗ್ತಿದಿಯಾ? ಅಥವಾ ನಿಜವಾಗ್ಲು ಕನ್ನಡ ಅಂದ್ರೆ ಇಷ್ಟನ? ನಾನ್ ಯಾಕೆ ಈ ಮಾತು ಕೇಳ್ತಿದೀನಿ ಅಂದ್ರೆ ನಾನು ಹುಟ್ಟಿದಾಗಿನಿಂದ ಇದೇ ಊರಲ್ಲಿದಿನಿ. ಇಲ್ಲಿ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಬಂದವ್ರು ಕನ್ನಡನ ಬಳಸಲ್ಲ, ಮಕ್ಳಿಗೆ ಕಲಿಸೋಲ್ಲ.  ಸಂಪೂರ್ಣ ಬರ್ದವ್ರು, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಬೇಕು ಅಂತ ಕನ್ನಡನ ಬಯ್ಕೊಂಡು ತಿರುಗ್ತಿರ್ತರೆ. ಇಂತವರಿಗೆ ಕನ್ನಡ ಕಾದಂಬರಿ ಓದ್ಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನುಸ್ದಾಗ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಕಲಿಯೋ ಮನಸ್ಸು ಬರತ್ತೆ, ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪುಸ್ತಕ ಹಿಡ್ಕೊಂಡಾಗ ಅದು ಓದಲು ಆಗದೆ ಕನ್ನಡ ಅಭಿಮಾನ ಉಕ್ಕತ್ತೆ. ಒಟ್ನಲ್ಲಿ ಅದು ಇಲ್ದೆ ಇದು ಇಲ್ದೆ ಒದ್ದಾಡ್ತರೆ.

ಪ್ರತಾಪ್: ಏನೊ ಒಂತರ ನಾನು ಅದೇಯ. ಸರಿ ಬಾ ಹೋಗಣ ಓದ್ಕಬೇಕು, ಕರೆಂಟ್ ಬಂದ್ಮೇಲ್ ತಾನೇ ಬಲ್ಬ್ ನ ಯೋಚ್ನೆ.

ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಹೋರಟಮೇಲೆ ಹಾಗೇ ಅವರ ಮಾತನ್ನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತೆ. ಎಷ್ಟು ಸತ್ಯ ಆ ಮಾತುಗಳು.
ಪರಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲಾಗದೆ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆ ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿರುವ ಗುಂಪು ಒಂದುಕಡೆಯಾದರೆ  ಪರಭಾಷೆಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮದನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತಿರು ಗುಂಪು ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆ. ಹೀಗಾದರೆ ನಮ್ಮ ಭಾಷೆಗೆ ಉಳಿಗಾಲ?

ಪರಭಾಷೆಯನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ತಿರಸ್ಕರಿಸಿ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ MA ಮಾಡಿದ ಎಷ್ಟು ಜನರು ವ್ಯಾಕರಣಬದ್ದ ಕಾವ್ಯ ರಚನೆ ಮಾಡಬಲ್ಲರು, ಅದೂ ಹೋಗಲಿ ಸಣ್ಣದೊಂದು ಕಂದ ಪದ್ಯ ರಚಿಸಬಲ್ಲರು.
ಕನ್ನಡ ಕಾವ್ಯ ರಚನಾ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಕಲಿಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವಿದ್ದ ಕನ್ನಡದ ಕೂಸುಗಳು ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಕ್ಕಾಗಿ ಪರಭಾಷೆಯ ಪಾಲಾದವೇ?
ಹಾಗಾದರೆ, ಪರಭಾಷೆ ಕಲಿಯಲಾಗದೆ, ಬೇರೆ ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ, ಮಾತೃಭಾಷೆಗೆ ಕಟ್ಟುಬಿದ್ದ ಕನ್ನಡಾಂಬೆಯ ಕೃಷ ಕೂಸುಗಳೆ ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಚುಕ್ಕಾಣಿ ಹಿಡಿಯಲಿರುವುವು?

ಕನ್ನಡ ಹೋರಾಟದ ಗುರಿಯೇನು?ಯಾವುದು ಅದರ ಧ್ಯೇಯ?
ಸ್ವಲ್ಪ ಯೋಚಿಸಿ ಸ್ನೇಹಿತರೆ ಉತ್ತರ ಹೊಳೆದಲ್ಲಿ ತಪ್ಪದೆ ತಿಳಿಸಿ.

-ಹರೀಶ್